* * *

Люляла ружа кропельку расы,
пялёсткамі пяшчотна затуляла,
ды сонца ціха іх пацалавала,
і знікла ўраз іскрыначка красы.

Тваю далонь мая рука люляла,
свавольнік-вецер блытаў валасы,
гучалі згодна сэрцаў галасы,
а ружа палымнела і маўчала.