* * *

Вецер выпусціў, нібы са жмені,
падхапіў зноў і злосна кінуў
на халодную шыбіну мокрую
лісцяў некалькі.

На зямлю ўсё апала. Толькі
ліст адзіны прыстаў кляновы,
і адтаяў, здаецца, ад чырвані
холад шыбіны.