На мяжы растання і сустрэчы –
наш прыпынак і магчымасць выйсці
з дня ды ў ноч, а з раніцы – у вечар…
Але выхад не дае нам выйсця.
Міг сустрэчы выспеліць растанне.
Але зноў мяжу яднаюць вочы.
Дзякуй небу: нашаму каханню
мала летам дня, зімою – ночы!
На мяжы растання і сустрэчы
