* * *

Дабро, спагада...
                        З імі трэба жыць.
Пра чуласць, чалавечнасць варта помніць,
каб у хвіліны, што гарчаць слязой,
свой кожны крок,
                          свой кожны след
выразна вызначыць маглі вы.

Чаму ж тады аднойчы для душы
на вастрыі халоднага йшчэ промня,
што здаўся мне бязлітасным лязом,
адна расінка высвеціла свет,
шматколерны, але...
                               маўклівы.